Ειχα την τυχη οταν ξεκινησα να ασχολουμαι με το αθλημα του στοιχηματος , να υπαρχει στον χωρο ο μεγιστος γιωργος παρασκευας , ο ανθρωπος που οταν μιλουσε για γκανιοτες , για υπερτιμημενα φαβορι και για καυτα αουτσαϊντερ ,ολοι οι ειδημονες της πλακας που τωρα εχουν κατακλυσει το ιντερνετ , την τηλεοραση , τα ραδιοφωνα και τις εφημεριδες και οι οποιοι παρασυρουν τον κοσμακη σε εγκληματα , πιπιλαγαν το δακτυλο και παιζανε προπογκολ
Δεν θα μπορουσα λοιπον να μην αφιερωνα λιγο χρονο ωστε να μαζεψω οτι υλικο υπαρχει απο συνεντευξεις και κειμενα του , ως ελαχιστο φορο τιμης για τις στοιχηματικες θεωριες του αλλα και για ολες τις αλλες στιγμες που μοιραστηκα μαζι του ως αναγνωστης , τοτε που το ιντερνετ κυλουσε αργα και η αναγνωση της εφημεριδας ''ο φιλαθλος'' ηταν σχεδον ιεροτελεστια και ας σου αφηνε καταλοιπα μελανιου στο χερι μετα το διαβασμα ( αυτο συμβαινει ακομα και γουσταρω )
υγ οσοι εχουν αποσπασματα απο τα κειμενα του και επιθυμουν να τα δημοσιευσουν , το email ειναι doudis@in.gr
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΧΤΗ - ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΑΣΚΑΛΕ
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008
Το «αντίο» του Παρασκευά…
Ένα άρθρο το Γιώργου Παρασκευά που αποδεικνύει ακόμα και μετά θάνατον ,τη θρυλική του μορφή.
Το έγραψε πριν εφτα χρόνια, λίγο πριν μπει στο χειρουργείο για την εγχείρηση στην καρδιά, που έμελλε να τον προδώσει…
«Πλάκα-πλάκα, αλλά καμιά εγχείρηση δεν είναι αστεία υπόθεση. Πόσο μάλλον μια τεράωρη εγχείρηση που σου αφαιρούνε την καρδιά και την βάζουνε στον πάγο λες και ήτανε κόκα—κόλα, κάνουνε σταυροβελονιά με τις αρτηρίες σου και μετά σου βάζουνε πίσω την καρδιά ελπίζοντας πως θα ξαναχτυπήσει! Υπάρχουν πιθανότητες να κλατάρει το εργαλείο, να πας γενικό πάσο, να σπρώχνεις προς τα άνω γρασίδι και τουλίπες, να γίνεις ένας “πρώην”. Αν πεθάνω, θα ήθελα να γίνουν τα ακόλουθα:
Θέλω να γράψει τον επικήδειο μου ένας τζογαδόρος. Δεν χρειάζεται να έχει ευφράδεια, μόνο να έχει καταλάβει πως το προκαθορισμένο στοίχημα δεν είναι θέμα στάνταρ, αλλά θέμα αποδόσεων. Ίσως ο επικήδειος γίνει η αφορμή να βάλουν μυαλό δυο-τρεις ξεροκέφαλοι.
Για τις πρώτες έξι εβδομάδες θέλω να έρχεται στον τάφο μου ο ευγενέστατος πράκτορας του ΟΠΑΠ από το Αιγάλεω, ένας άνθρωπος που γνώρισα μόνο από τηλεφώνου, που επί τρία χρόνια μου τηλεφωνούσε ανελλιπώς κάθε Παρασκευή απόγευμα για νέα από Αγγλία και την γνώμη μου για το έκτακτο δελτίο. Θα είναι η σειρά του να με εξυπηρετήσει, ψιθυρίζοντας πάνω από το μνήμα μου τις ελλείψεις στην Αγγλία και Σκωτία, μπας κι εκεί που θα είμαι θα υπάρχουνε μπουκ για να κάνουμε κανένα τζογαδόρικο πραξικόπημα, να τα πάρουμε από τα χερουβείμ. Να έρθει κι ο Μελισσιώτης, αυτός ο απίστευτος που πέρσι μου τηλεφώνησε από το μαιευτήριο την ώρα που γεννιότανε ο γιός του, για να με ρωτήσει για δυο στάνταρ στο έκτακτο ΠΡΟ-ΠΟ. Ανεπανάληπτοι και οι δυο, χαίρουν της άκρας εκτίμησης μου...
Στην ταφόπετρα μου θέλω να γραφτεί το εξής: “Ούτε το τσιγάρο τον έφαγε, ούτε η χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. Η τσουλα η Κουήν οφ Σάουθ και η Νταμπάρτον στη Γ΄ Σκωτίας τον φάγανε”.
Όταν νομιμοποιηθεί το στοίχημα στην Ελλάδα, θέλω να μαζευτούν τζογαδόροι στον τάφο μου. Ν΄ ακουμπήσουν τα δελτία στην ταφόπετρα μου και να γράψουν νόμιμα παρολί. Να ξέρουν όμως πως, αν στοιχηματίσουν σε περισσότερες από πέντε ομάδες, θα γίνει σεισμός, θ΄ ανοίξει ο τάφος μου και θα βγω για να τους κυνηγήσω φωνάζοντας: “Ρε καριόληδες, βρυκολάκιασα εξ αιτίας σας. Μια ζωή σας φώναζα να μην παίζετε πολλές ομάδες γιατί θα πάτε φυλακή, τώρα θα το φωνάζω και στον θάνατο”.
Τέλος, θέλω να έρθει στον τάφο μου ο Σαλαλές. Ούτε γαρδένιες να φέρει, ούτε γαρύφαλλα. Μόνο ένα μάτσο χαμένα δελτία του προκαθορισμένου στοιχήματος του ΟΠΑΠ, να τους βάλει μπουρλότο πάνω στο μνήμα μου και να πει “αιωνία η μνήμη σου Παρασκευά, είχες δίκιο. Στο τέλος όλοι μπαίνουν στον κουβά εκτός από τον μπουκ”.
Το έγραψε πριν εφτα χρόνια, λίγο πριν μπει στο χειρουργείο για την εγχείρηση στην καρδιά, που έμελλε να τον προδώσει…
«Πλάκα-πλάκα, αλλά καμιά εγχείρηση δεν είναι αστεία υπόθεση. Πόσο μάλλον μια τεράωρη εγχείρηση που σου αφαιρούνε την καρδιά και την βάζουνε στον πάγο λες και ήτανε κόκα—κόλα, κάνουνε σταυροβελονιά με τις αρτηρίες σου και μετά σου βάζουνε πίσω την καρδιά ελπίζοντας πως θα ξαναχτυπήσει! Υπάρχουν πιθανότητες να κλατάρει το εργαλείο, να πας γενικό πάσο, να σπρώχνεις προς τα άνω γρασίδι και τουλίπες, να γίνεις ένας “πρώην”. Αν πεθάνω, θα ήθελα να γίνουν τα ακόλουθα:
Θέλω να γράψει τον επικήδειο μου ένας τζογαδόρος. Δεν χρειάζεται να έχει ευφράδεια, μόνο να έχει καταλάβει πως το προκαθορισμένο στοίχημα δεν είναι θέμα στάνταρ, αλλά θέμα αποδόσεων. Ίσως ο επικήδειος γίνει η αφορμή να βάλουν μυαλό δυο-τρεις ξεροκέφαλοι.
Για τις πρώτες έξι εβδομάδες θέλω να έρχεται στον τάφο μου ο ευγενέστατος πράκτορας του ΟΠΑΠ από το Αιγάλεω, ένας άνθρωπος που γνώρισα μόνο από τηλεφώνου, που επί τρία χρόνια μου τηλεφωνούσε ανελλιπώς κάθε Παρασκευή απόγευμα για νέα από Αγγλία και την γνώμη μου για το έκτακτο δελτίο. Θα είναι η σειρά του να με εξυπηρετήσει, ψιθυρίζοντας πάνω από το μνήμα μου τις ελλείψεις στην Αγγλία και Σκωτία, μπας κι εκεί που θα είμαι θα υπάρχουνε μπουκ για να κάνουμε κανένα τζογαδόρικο πραξικόπημα, να τα πάρουμε από τα χερουβείμ. Να έρθει κι ο Μελισσιώτης, αυτός ο απίστευτος που πέρσι μου τηλεφώνησε από το μαιευτήριο την ώρα που γεννιότανε ο γιός του, για να με ρωτήσει για δυο στάνταρ στο έκτακτο ΠΡΟ-ΠΟ. Ανεπανάληπτοι και οι δυο, χαίρουν της άκρας εκτίμησης μου...
Στην ταφόπετρα μου θέλω να γραφτεί το εξής: “Ούτε το τσιγάρο τον έφαγε, ούτε η χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. Η τσουλα η Κουήν οφ Σάουθ και η Νταμπάρτον στη Γ΄ Σκωτίας τον φάγανε”.
Όταν νομιμοποιηθεί το στοίχημα στην Ελλάδα, θέλω να μαζευτούν τζογαδόροι στον τάφο μου. Ν΄ ακουμπήσουν τα δελτία στην ταφόπετρα μου και να γράψουν νόμιμα παρολί. Να ξέρουν όμως πως, αν στοιχηματίσουν σε περισσότερες από πέντε ομάδες, θα γίνει σεισμός, θ΄ ανοίξει ο τάφος μου και θα βγω για να τους κυνηγήσω φωνάζοντας: “Ρε καριόληδες, βρυκολάκιασα εξ αιτίας σας. Μια ζωή σας φώναζα να μην παίζετε πολλές ομάδες γιατί θα πάτε φυλακή, τώρα θα το φωνάζω και στον θάνατο”.
Τέλος, θέλω να έρθει στον τάφο μου ο Σαλαλές. Ούτε γαρδένιες να φέρει, ούτε γαρύφαλλα. Μόνο ένα μάτσο χαμένα δελτία του προκαθορισμένου στοιχήματος του ΟΠΑΠ, να τους βάλει μπουρλότο πάνω στο μνήμα μου και να πει “αιωνία η μνήμη σου Παρασκευά, είχες δίκιο. Στο τέλος όλοι μπαίνουν στον κουβά εκτός από τον μπουκ”.
κειμενο του γιωργου παρασκευα στον φιλαθλο
Θα αποκαλυψω ενα μυστικο, αλλα μην το πειτε πουθενα,διοτι εχω την παγκοσμια πνευματικα δικαιωματα,την παγκοσμια αποκλειστικοτητα:
ΟΙ μπουκ, με πρωτοκεφαλης την Εταιρεια Στοιχηματων, εχουν στησει εδω και πολυ καιρο μια υπερεσια που κανονιζει στησιματα διεθνως.
Η υπηρεσια αυτη χρηματοδοτειτε με προσφορες των μπουκ,αναλογα με τον τζιρο που εχουν.Υπαρχουν δυο Αεροπλανα τυπου Cessna, δυο άκατοι και μιση ντουζινα γαιδαροι στην περιοχη της Ανδαλουσιας.
Θα σας πς το δρομολογιο των πρακτορων της υπηρεσιας το προπερασμενο Σαββατοκυριακο, για να καταλαβετε με ποιους εχουμε να κανουμε.Ειχαν αφησει την παρασκευη να τρεξει κανονικα.Δεν τουσ νοιαζει και Πολυ η Παρασκευη.Εξαλλου, τη συγκεκριμενη ημερα συνεδριαζουν για καταστρωση σχεδιων και μοιραζονται η η δουλειες.
Ειχαν αρχισει απο Γερμανια, οπως παντα.Σειρα για στησιμο ειχαν η Μαιντζ και η Λεβερκουζεν.Δεν ασχοληθηκαν πολυ με την Ντορμουντ.Οταν το ματσακι''παιζετε'' το αφηνουν να τρεξει. Δεν ενδιαφερθηκαν πολυ για την Αγγλια, διοτιτο παρακαναν τελευταια,αλλα ειχαν στειλει εναν σερτη,το μεγφαλυτερο λαμογιο της υπηρεσιας, για να στησει τη Λιβινγκστον στη Σκοτια.Δυο απο την πορεια που ειχε στησει Λεβερκουζεν και Μαιντζ πεταχτικαν μεχρι το Βελγιο,οπου εστησαν Γανδη και Στανταρ Λιεγης για την κυριακη.ΟΙ δυο που ειχαν παει στο γηπεδο τησ Ντορμουντ για καλο και για κακο,για να επεμβουν στο ημιχρονο αν κατι δεν πηγαινε κατι στραβα,καβαλησαν το ενα Cessna και πηγαν μεχρι στη Γαλλια οπου χωρισαν.Ο ενας πηγε στο ΛΑΝΣ οπου εστησε την τοπικη ομαδα,ενς ο αλλος πηγε στη Νανσι για να κανει τα δικα του.
Τωρα θα με ρωτησετε: H Μιαλν πως στηθηκε? Καλη ερωτηση αυτη.
Λοιπον, στην υπερεσια υπαρχουν δυο μπαλαντερ που δεν τους ξερει κανενας.Αυτοι καθονται σε καφετεριες και ακουνε τα αποτελεσματα απο τα τραντζιστορακια.Τηλεφωνανε στους διαφορους μπουκ και ρωτανε αν πρεπει να στηθει καμια που δεν ηταν στο προγγραμμα,για να δεσει το γλυκο.Εχουν και τα τυχερα τους,διοτι πληρωνονται υπερωριες για τα εξτρα. Ενας απο αυτουσ,λοιπον ειχε παει στο Μιλανο, μαλιστα με Ολυμπιακη.
Μι λωντας για Μιλανο,εκει ειχαν καταπλευσει την Κυριακη τα ξημερωματα κι αυτοι που ειχε στησει Γανδη και Στανταρ.Κοιμηθηκαν λιγο, εφαγαν προγευμα μαζι και καβαλησαν ο ενας το αεροπλανο και η αλλοι δυο το τρενο και πηγαν στους προορισμους τους.Παρεμπιπτοντως,διμιουργιθηκε και μια παρεξηγηση στο ξενοδοχειο, διοτι τους δωσανε για προγευμα καφε,τυρι και κατι αλλαντικα της πλακας,ενς τα λαμογια επεμεναν σε αυγα και μπεικον,οπως ειναι συνιθισμενοι στην απο τα ξενοδοχεια της Αγγλιας.
Τελος παντων, ο ενας πηγε στη παρμα και αλλοι δυο στη Ρωμη στα γραφεια της Λατσιο. Οι περισοτεροι ομως ειχαν διανυκτερευσει στην Ισπανια.Αρχισαν δουλεια πρωι-πρωι, εχοντας ξενυχτησει σε υποπτο καμπαρε,οπου θυλυπρεπεις τεως ταυρομαχοι χορευουν''πασο ντομπλε και στριγγλιζουν ''ολε-ολε'' με τριανταφυλλα μεσα στα δοντια.Ενας πηγε σε Σεββιλη,καβαλα σε καθαροαιμο γαιδαρο Ανδαλουσιας,αλλοι πηγαν Μπανταχοθ, Σαλανανκα,και Χιχον,ενω αργοτερα ηπιαν ολοι μαζι καφε στην καφετερια του γηπεδου θελτα.Ο ενας μαλιστα ειχε ζητησει ρωσικο τσαι με λεμονι, αλλα τον δειρανε.
Το τι εγινς Τριτη, Τεταρτη και Πεμπτη σε Τσαμπιονς λιγκ και κυπελλο ΟΥΕΦΑ δεν δικαιουμαι να το πω. Δεν εχω παγκοσμια αποκλειστικοτητα,αλλα καποιον θα βρω να στησω κι εγω,για να παρω το copyright των παιχνιδιων της ΟΥΕΦΑ.
Εν το μεταξυ, να ξερετε οτι τα στισηματα δεν δουλεουν παντα για τους μπουκ. Καποτε συμαβαινουν και κατι αναποδα,εξωπραγματικες συγκυριες, καθονται ενα καρο ''Χ'' και τα λαμαγια πανε αδιαβαστα. Γι'αυτες τις περιπτωσεις,ομως, υπαρχει αντασφαλιση. Αν πανω απο 4 στημενες ομαδεσ φερουν ''Χ'' τοτε επιστρεφονται ολα τα λεφτα στην υπερεσια,μαζι με ζημιες για ψυχικη οδυνη.Βασικος ορος του συμβολαιου ειναι αυτος.Οχι παιζουμε...
ΟΙ μπουκ, με πρωτοκεφαλης την Εταιρεια Στοιχηματων, εχουν στησει εδω και πολυ καιρο μια υπερεσια που κανονιζει στησιματα διεθνως.
Η υπηρεσια αυτη χρηματοδοτειτε με προσφορες των μπουκ,αναλογα με τον τζιρο που εχουν.Υπαρχουν δυο Αεροπλανα τυπου Cessna, δυο άκατοι και μιση ντουζινα γαιδαροι στην περιοχη της Ανδαλουσιας.
Θα σας πς το δρομολογιο των πρακτορων της υπηρεσιας το προπερασμενο Σαββατοκυριακο, για να καταλαβετε με ποιους εχουμε να κανουμε.Ειχαν αφησει την παρασκευη να τρεξει κανονικα.Δεν τουσ νοιαζει και Πολυ η Παρασκευη.Εξαλλου, τη συγκεκριμενη ημερα συνεδριαζουν για καταστρωση σχεδιων και μοιραζονται η η δουλειες.
Ειχαν αρχισει απο Γερμανια, οπως παντα.Σειρα για στησιμο ειχαν η Μαιντζ και η Λεβερκουζεν.Δεν ασχοληθηκαν πολυ με την Ντορμουντ.Οταν το ματσακι''παιζετε'' το αφηνουν να τρεξει. Δεν ενδιαφερθηκαν πολυ για την Αγγλια, διοτιτο παρακαναν τελευταια,αλλα ειχαν στειλει εναν σερτη,το μεγφαλυτερο λαμογιο της υπηρεσιας, για να στησει τη Λιβινγκστον στη Σκοτια.Δυο απο την πορεια που ειχε στησει Λεβερκουζεν και Μαιντζ πεταχτικαν μεχρι το Βελγιο,οπου εστησαν Γανδη και Στανταρ Λιεγης για την κυριακη.ΟΙ δυο που ειχαν παει στο γηπεδο τησ Ντορμουντ για καλο και για κακο,για να επεμβουν στο ημιχρονο αν κατι δεν πηγαινε κατι στραβα,καβαλησαν το ενα Cessna και πηγαν μεχρι στη Γαλλια οπου χωρισαν.Ο ενας πηγε στο ΛΑΝΣ οπου εστησε την τοπικη ομαδα,ενς ο αλλος πηγε στη Νανσι για να κανει τα δικα του.
Τωρα θα με ρωτησετε: H Μιαλν πως στηθηκε? Καλη ερωτηση αυτη.
Λοιπον, στην υπερεσια υπαρχουν δυο μπαλαντερ που δεν τους ξερει κανενας.Αυτοι καθονται σε καφετεριες και ακουνε τα αποτελεσματα απο τα τραντζιστορακια.Τηλεφωνανε στους διαφορους μπουκ και ρωτανε αν πρεπει να στηθει καμια που δεν ηταν στο προγγραμμα,για να δεσει το γλυκο.Εχουν και τα τυχερα τους,διοτι πληρωνονται υπερωριες για τα εξτρα. Ενας απο αυτουσ,λοιπον ειχε παει στο Μιλανο, μαλιστα με Ολυμπιακη.
Μι λωντας για Μιλανο,εκει ειχαν καταπλευσει την Κυριακη τα ξημερωματα κι αυτοι που ειχε στησει Γανδη και Στανταρ.Κοιμηθηκαν λιγο, εφαγαν προγευμα μαζι και καβαλησαν ο ενας το αεροπλανο και η αλλοι δυο το τρενο και πηγαν στους προορισμους τους.Παρεμπιπτοντως,διμιουργιθηκε και μια παρεξηγηση στο ξενοδοχειο, διοτι τους δωσανε για προγευμα καφε,τυρι και κατι αλλαντικα της πλακας,ενς τα λαμογια επεμεναν σε αυγα και μπεικον,οπως ειναι συνιθισμενοι στην απο τα ξενοδοχεια της Αγγλιας.
Τελος παντων, ο ενας πηγε στη παρμα και αλλοι δυο στη Ρωμη στα γραφεια της Λατσιο. Οι περισοτεροι ομως ειχαν διανυκτερευσει στην Ισπανια.Αρχισαν δουλεια πρωι-πρωι, εχοντας ξενυχτησει σε υποπτο καμπαρε,οπου θυλυπρεπεις τεως ταυρομαχοι χορευουν''πασο ντομπλε και στριγγλιζουν ''ολε-ολε'' με τριανταφυλλα μεσα στα δοντια.Ενας πηγε σε Σεββιλη,καβαλα σε καθαροαιμο γαιδαρο Ανδαλουσιας,αλλοι πηγαν Μπανταχοθ, Σαλανανκα,και Χιχον,ενω αργοτερα ηπιαν ολοι μαζι καφε στην καφετερια του γηπεδου θελτα.Ο ενας μαλιστα ειχε ζητησει ρωσικο τσαι με λεμονι, αλλα τον δειρανε.
Το τι εγινς Τριτη, Τεταρτη και Πεμπτη σε Τσαμπιονς λιγκ και κυπελλο ΟΥΕΦΑ δεν δικαιουμαι να το πω. Δεν εχω παγκοσμια αποκλειστικοτητα,αλλα καποιον θα βρω να στησω κι εγω,για να παρω το copyright των παιχνιδιων της ΟΥΕΦΑ.
Εν το μεταξυ, να ξερετε οτι τα στισηματα δεν δουλεουν παντα για τους μπουκ. Καποτε συμαβαινουν και κατι αναποδα,εξωπραγματικες συγκυριες, καθονται ενα καρο ''Χ'' και τα λαμαγια πανε αδιαβαστα. Γι'αυτες τις περιπτωσεις,ομως, υπαρχει αντασφαλιση. Αν πανω απο 4 στημενες ομαδεσ φερουν ''Χ'' τοτε επιστρεφονται ολα τα λεφτα στην υπερεσια,μαζι με ζημιες για ψυχικη οδυνη.Βασικος ορος του συμβολαιου ειναι αυτος.Οχι παιζουμε...
Συνεντευξη του δασκαλου στους Χρήστου Ρομπόλη και
Η αναζήτηση του εύκολου χρήματος πάντα γοήτευε τον Έλληνα, γι’ αυτό και η σχέση του με τον τζόγο είναι ξεχωριστή. Έτσι δεν ήταν δύσκολο για το «ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ» να καταφέρει να γίνει, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, από τα δημοφιλέστερα τυχερά παιχνίδια στην Ελλάδα, υποσκελίζοντας το ήδη παρηκμασμένο ΠΡΟ-ΠΟ. Και αν ο Νικ the Greek στην τράπουλα και ο Τζόν Τάραμας στο καζίνο αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα διεθνούς φήμης ελλήνων τζογαδόρων, στο χώρο του στοιχήματος δεσπόζει το όνομα του Κύπριου Γιώργου Παρασκευά.
Μπαίνοντας κανείς στο διαμέρισμά του στην Ηλιούπολη, δεν μπορεί να μην προσέξει τους δύο υπολογιστές, τον ένα δίπλα στον άλλον, και τις δύο τεράστιες τηλεοράσεις. Προχωρώντας, την προσοχή τραβάει το ενυδρείο
που χωρίζει το σαλόνι από την κουζίνα και, πιο δίπλα, οι αναπαυτικοί καναπέδες. Ο Γιώργος Παρασκευάς βυθίζεται σε έναν από αυτούς και, χωρίς να χάσει χρόνο, ανάβει ένα πούρο. Ο άνθρωπος έχει υποστεί πενταπλό by – pass και μέχρι να φύγουμε έχει καπνίσει πάνω από μισό πακέτο τσιγάρα. Δηλώνει άτομο που κάνει ότι του αρέσει και έχει καταφέρει, αυτό που του αρέσει να το κάνει επάγγελμα.
Ερ: Πιστεύετε ότι το στοίχημα είναι περισσότερο θέμα γνώσης ή τύχης;
Απ: Δεν υπάρχει καμία τύχη στο στοίχημα. Είναι θέμα διαίσθησης. Γνωρίζω έναν πολύ ωραίο ορισμό για την τύχη: «Η τύχη ευνοεί το προετοιμασμένο μυαλό». Άμα είσαι προετοιμασμένος βλέπεις τις ευκαιρίες. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής. Άμα δεν είσαι προετοιμασμένος, σου φωνάζουν οι ευκαιρίες και εσύ χαμπάρι δεν παίρνεις.
Ερ: Μπορεί κάποιος να ζήσει από το στοίχημα;
Απ: Ναι, έχεις έναν μπροστά σου.
Ερ: Είναι εύκολο;
Απ: Όχι, ποτέ. Διότι το στοίχημα δεν έχει μεγάλη διαφορά από το χρηματιστήριο... Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις κάβα., να έχεις πείρα. Και όταν μιλάμε για πείρα δεν μιλάμε να διαβάσεις κάτι στο ίντερνετ ή σε ένα εγχειρίδιο. Πείρα είναι να τα χάσεις επί μία δεκαετία και να προβληματιστείς. Έτσι μαθαίνεις. Ειδικεύσου σε ένα πρωτάθλημα , δύο το πολύ. Για παράδειγμα, εγώ δεν παίζω για να πάω ταμείο μια φορά την εβδομάδα. Εγώ θέλω να πάω ταμείο 3-4 φορές το χρόνο και να κλείσω σπίτια και παραλίγο να κλείσω σπίτια αυτό το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε (13-14 Ιανουαρίου). Ένα παιχνίδι δεν έκατσε και αν καθότανε δεν θα έκλεινα σπίτια, αλλά παλάτια.
Ερ: Θεωρείτε τους Έλληνες άπειρους παίκτες;
Απ: Παντού έτσι είναι οι τζογαδόροι. Πάντα οι εταιρίες στοιχημάτων ενδιαφέρονται για τη μάζα. Οι επαγγελματίες παίκτες, όπως εγώ, είναι για αυτές ένα αναγκαίο κακό.
Ερ: Πιστεύετε ότι στο εξωτερικό στήνονται παιχνίδια για να κερδίσουν τα γραφεία στοιχημάτων, παράνομα ή μη;
Απ: Όχι. Αυτή είναι η σκέψη των Ελλήνων και η βάση αυτής της σκέψης είναι πρώτον γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα είναι αναξιόπιστο, χυδαίο και βρομερό. Γι’ αυτό το χάλι ευθύνεται κυρίως η δημοσιογραφική φάρα, γιατί έχουν την εξουσία στα χέρια τους και μπορούν να κρίνουν και πολιτικά και αθλητικά και οικονομικά, αλλά δεν το κάνουν. Αν ήθελε ο τύπος και τα ΜΜΕ θα υπήρχε κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα σε τρεις μήνες. Εγώ πάντως ποτέ δεν πόνταρα δεκάρα σε ελληνικό ποδόσφαιρο. Ό,τι στήσιμο έχω ακούσει έχει να κάνει με τους ποδοσφαιριστές να τα στήνουν για να τα πάρουν από τους μπουκ. Ο μπουκ δεν έχει ανάγκη να στήσει κανένα παιχνίδι. Αν πρέπει να παίξεις 4 παιχνίδια, ποιο να πρωτοστήσεις; Ποιος μπουκ έχει το θάρρος ή τα χρήματα να στήσει μια Manchester United; Όλα αυτά περί στησίματος είναι για τους παίκτες, όποτε χάνουν τα λεφτά τους. Παιχνίδια μπορούν να στηθούν μεταξύ των ομάδων όταν τις συμφέρει και τις δύο ή όταν η μια χρωστά κάτι σε μία άλλη και αυτή της το ξεπληρώνει. Εγώ δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Πιστεύω ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για ό,τι μου συμβαίνει, καλό ή κακό, και όχι οι άλλοι. Αν έχασα ένα παιχνίδι και μετά μαθαίνω ότι ήταν στημένο καλά να πάθω, έπρεπε να το ξέρω.
Ερ: Ποια είναι η γνώμη σας για την απαγόρευση συμμετοχής των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος στο κουπόνι του στοιχήματος για λόγους αξιοπιστίας του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Απ: Είναι γελοίο το ότι δεν είναι. Γιατί το πρωτάθλημα, που αιμοδοτείται από τον ΟΠΑΠ δεν είναι στο παιχνίδι του ΟΠΑΠ. Είναι σαν να λέμε στους ξένους ότι εμείς δεν παίζουμε το πρωτάθλημα το δικό μας γιατί είναι αναξιόπιστο.
Ερ: Παρά το γεγονός ότι το «πάμε στοίχημα» μπήκε πρόσφατα στη ζωή μας υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια παράνομο στοίχημα και μάλιστα ανθεί, παρά τον ανταγωνισμό του νόμιμου στοιχήματος. Ποια πλεονεκτήματα μπορεί να έχει το παράνομο στοίχημα για κάποιον παίκτη;
Απ: Για εμένα κανένα. Για άλλους ίσως είναι οι καλύτερες αποδόσεις. Εγώ πάντως προτιμώ τον ΟΠΑΠ, γιατί ακόμα και αν κερδίσεις στο παράνομο στοίχημα, μπορεί να μην πληρωθείς και ύστερα πού να βρεις το δίκιο σου; Εμένα ο μπουκ μου είναι ο ΟΠΑΠ, η εταιρία στοιχήματος. Όπου όμως υπάρχει χρήμα, υπάρχει και παρανομία. Ένα από τους λόγους που δε ασχολούμαι με το παράνομο στοίχημα είναι γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει παράνομος μπουκ, ο οποίος θα αντέξει να με πληρώσει εάν κερδίσω ένα από τα γερά στοιχήματα. Αν κερδίσω ένα στοίχημα, που πληρώνει π.χ 400 φορές τα λεφτά μου, πώς θα με πληρώσει; Εγώ πάντως δεν ασχολούμαι με παράνομο. Να’ ναι καλά η εταιρία στοιχήματος και ο ΟΠΑΠ.
Ερ: Θεωρείται το στοίχημα ρίσκο για τον ΟΠΑΠ ή την εταιρία στοιχήματος, γιατί μπορεί κάποια στιγμή τα αποτελέσματα να έρθουν διαφορετικά από ό,τι επιθυμούν και να καταστραφούν;
Απ: Το ελληνικό κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν είναι μπουκ. Μπουκ είναι ο Κόκκαλης, η εταιρία στοιχήματος. Ο ΟΠΑΠ, το κράτος, παίρνει 40% από το τζίρο του «Πάμε Στοίχημα» και δεν το νοιάζει, δε δίνει δεκάρα τσακιστή, αν η εταιρία στοιχήματος χάσει ή κερδίσει. Η σύμβαση, η οποία υπεγράφη μεταξύ Κόκκαλη και κράτους για μένα μπορούσε να κατηγορηθεί ως απάτη σε δικαστήριο εις βάρος του Κόκκαλη. Ο Κόκκαλης παίζει σε ένα περιβάλλον, που κέρδος 25% θεωρείται πολύ καλό και δίνει το 40% στον ΟΠΑΠ. Το κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν ρισκάρουν.
Ερ: Θα συνεχίσει το στοίχημα να έχει την ίδια επιτυχία στην Ελλάδα;
Απ: Ο κόσμος δε θα σταματήσει να παίζει, θα αυξάνεται. Δώσε του Έλληνα τζόγο κι αυτός θα παίξει. Με ένα πράγμα όμως δεν συμφωνώ: άφησαν τους μαθητές, τους νέους να μπουν στα πρακτορεία να παίξουν στοίχημα. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι πολύ κακό. Και εγώ πιστεύω ότι αυτό θέλει το κατεστημένο. Να μάθει τη νεολαία να παίζει τζόγο.
Ερ: Για ποιο λόγο;
Απ: Όταν ο άνθρωπος είναι πεινασμένος και πάει στο σπίτι του το βράδυ μετά από 12-14 ώρες δουλειάς στον αγρό ή το εργοστάσιο και έχει φτύσει αίμα ,αλλά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, αυτός ο άνθρωπος κάνει επανάσταση και φεύγουν τα κεφάλια του κατεστημένου. Άμα όμως ο άνθρωπος έχει τον ηλεκτρισμό του, τις πιστωτικές του κάρτες, το τζόγο του, το χρηματιστήριό του κλπ. δεν ασχολείται με επανάσταση. Το διεθνές πολιτικοοικονομικοθρησκευτικό κατεστημένο έχει πάρει το μάθημα του και δεν θέλει να την ξαναπάθει από μια επανάσταση. Το ότι ένας μαθητής παίρνει το χαρτζιλίκι, που είναι για τυρόπιτες και παίζει στοίχημα, είναι βδελυγμιαίο. Όταν οι μαθητές από το σχολείο είναι μέσα στο τζόγο, αύριο μεθαύριο, που θα βγούνε στη δουλειά δε θα είναι πάλι μέσα στο τζόγο; Πώς να υπάρχει μείωση του στοιχήματος λοιπόν; Πήγα μια μέρα στο Βασιλόπουλο και έφευγα με τις τσάντες στο χέρι και εκείνη την ώρα ερχότανε ένας πατέρας με τον γιο του, που δεν πρέπει να ήταν πάνω από 14 χρονών. Και κάτι λέει ο γιος στον πατέρα του και αυτός με φωνάζει και μου λέει «Ρε Παρασκευά, δώσε του μικρού 3-4 στάνταρ γιατί με έχει φάει». Αν κάνουν έτσι οι γονείς, τι να κάνει το κράτος; Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να απαγορευθεί η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών στα πρακτορεία, όπως γίνεται στην Αγγλία. Αυτό όμως έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή. Αν το σταματήσουν τώρα ορισμένοι μαθητές θα γίνουν μπουκ και θα παίζουν έξω από τα σχολεία. Άλλο Λόττο, άλλο Τζόκερ και άλλο το στοίχημα. Η γλύκα του στοιχήματος είναι τεράστια ειδικά σε ένα παιδί 15-16 χρονών. Σε αυτή την ηλικία είναι ξερόλες και νομίζουν ότι επειδή τα ξέρουν όλα μπορούν να τα πάρουν από το στοίχημα.
Ερ: Το 1999 δημιουργήσατε ένα site για το στοίχημα, το www.beto.gr, το οποίο σημειώνει μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Την περιμένατε αυτήν την επιτυχία;
Απ: Όχι. Διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, χωρίς καμία διαφήμιση. Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει τι προσφέρει. Εμείς έχουμε ένα πάθος και όταν είσαι παίκτης καταλαβαίνεις τι πάει να πει έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Έχω μάθει business κοντά σε Εγγλέζους και Αμερικανοεβραίους, οι οποίοι μου δίδαξαν ότι αν θέλεις να προχωρήσεις τότε οι συνεργάτες σου πρέπει να είναι καλύτεροι από εσένα.
Στην Ελλάδα υπάρχει ο φόβος ενός προϊσταμένου για τη θέση του ή κυρίως για να μην αποδειχθεί άχρηστος και γι’ αυτό το λόγο προσλαμβάνει κάποιον υποδεέστερο. Εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παίρνω στη δουλειά μου ανθρώπους, που θα ήθελα πάρα πολύ να με αποδεικνύουν άχρηστο 5 φορές την ημέρα. Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Κοντομηνάς, Μπατατούδης, Κόκκαλης, Λαμπράκης, όλοι αυτοί αν ανοίξουν από ένα portal για το στοίχημα ή ένα όλοι μαζί, εγώ σας λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση Έλληνας να παίξει στοίχημα χωρίς να μπει στο beto. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή γιατί αυτό το οποίο με ενδιαφέρει είναι αντικείμενο της εργασίας μου. Αποφάσισα να το παραχωρήσω, όχι όμως στην Ελλάδα.
Η ώρα έχει φτάσει περασμένες δέκα όμως, και ο κ. Παρασκευάς πρέπει να μας αφήσει για να ενημερωθεί για τους αγώνες. Άλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, δεν αργεί ο καιρός που θα αποσυρθεί: «...δεν σκοπεύω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με τζόγο, τζογαδόρους και δημοσιογράφους. Θέλω να πάω στο κτήμα μου με έναν σκύλο, δύο γάτους και 4 εκατ. μυρμήγκια».
Μπαίνοντας κανείς στο διαμέρισμά του στην Ηλιούπολη, δεν μπορεί να μην προσέξει τους δύο υπολογιστές, τον ένα δίπλα στον άλλον, και τις δύο τεράστιες τηλεοράσεις. Προχωρώντας, την προσοχή τραβάει το ενυδρείο
που χωρίζει το σαλόνι από την κουζίνα και, πιο δίπλα, οι αναπαυτικοί καναπέδες. Ο Γιώργος Παρασκευάς βυθίζεται σε έναν από αυτούς και, χωρίς να χάσει χρόνο, ανάβει ένα πούρο. Ο άνθρωπος έχει υποστεί πενταπλό by – pass και μέχρι να φύγουμε έχει καπνίσει πάνω από μισό πακέτο τσιγάρα. Δηλώνει άτομο που κάνει ότι του αρέσει και έχει καταφέρει, αυτό που του αρέσει να το κάνει επάγγελμα.
Ερ: Πιστεύετε ότι το στοίχημα είναι περισσότερο θέμα γνώσης ή τύχης;
Απ: Δεν υπάρχει καμία τύχη στο στοίχημα. Είναι θέμα διαίσθησης. Γνωρίζω έναν πολύ ωραίο ορισμό για την τύχη: «Η τύχη ευνοεί το προετοιμασμένο μυαλό». Άμα είσαι προετοιμασμένος βλέπεις τις ευκαιρίες. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής. Άμα δεν είσαι προετοιμασμένος, σου φωνάζουν οι ευκαιρίες και εσύ χαμπάρι δεν παίρνεις.
Ερ: Μπορεί κάποιος να ζήσει από το στοίχημα;
Απ: Ναι, έχεις έναν μπροστά σου.
Ερ: Είναι εύκολο;
Απ: Όχι, ποτέ. Διότι το στοίχημα δεν έχει μεγάλη διαφορά από το χρηματιστήριο... Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις κάβα., να έχεις πείρα. Και όταν μιλάμε για πείρα δεν μιλάμε να διαβάσεις κάτι στο ίντερνετ ή σε ένα εγχειρίδιο. Πείρα είναι να τα χάσεις επί μία δεκαετία και να προβληματιστείς. Έτσι μαθαίνεις. Ειδικεύσου σε ένα πρωτάθλημα , δύο το πολύ. Για παράδειγμα, εγώ δεν παίζω για να πάω ταμείο μια φορά την εβδομάδα. Εγώ θέλω να πάω ταμείο 3-4 φορές το χρόνο και να κλείσω σπίτια και παραλίγο να κλείσω σπίτια αυτό το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε (13-14 Ιανουαρίου). Ένα παιχνίδι δεν έκατσε και αν καθότανε δεν θα έκλεινα σπίτια, αλλά παλάτια.
Ερ: Θεωρείτε τους Έλληνες άπειρους παίκτες;
Απ: Παντού έτσι είναι οι τζογαδόροι. Πάντα οι εταιρίες στοιχημάτων ενδιαφέρονται για τη μάζα. Οι επαγγελματίες παίκτες, όπως εγώ, είναι για αυτές ένα αναγκαίο κακό.
Ερ: Πιστεύετε ότι στο εξωτερικό στήνονται παιχνίδια για να κερδίσουν τα γραφεία στοιχημάτων, παράνομα ή μη;
Απ: Όχι. Αυτή είναι η σκέψη των Ελλήνων και η βάση αυτής της σκέψης είναι πρώτον γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα είναι αναξιόπιστο, χυδαίο και βρομερό. Γι’ αυτό το χάλι ευθύνεται κυρίως η δημοσιογραφική φάρα, γιατί έχουν την εξουσία στα χέρια τους και μπορούν να κρίνουν και πολιτικά και αθλητικά και οικονομικά, αλλά δεν το κάνουν. Αν ήθελε ο τύπος και τα ΜΜΕ θα υπήρχε κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα σε τρεις μήνες. Εγώ πάντως ποτέ δεν πόνταρα δεκάρα σε ελληνικό ποδόσφαιρο. Ό,τι στήσιμο έχω ακούσει έχει να κάνει με τους ποδοσφαιριστές να τα στήνουν για να τα πάρουν από τους μπουκ. Ο μπουκ δεν έχει ανάγκη να στήσει κανένα παιχνίδι. Αν πρέπει να παίξεις 4 παιχνίδια, ποιο να πρωτοστήσεις; Ποιος μπουκ έχει το θάρρος ή τα χρήματα να στήσει μια Manchester United; Όλα αυτά περί στησίματος είναι για τους παίκτες, όποτε χάνουν τα λεφτά τους. Παιχνίδια μπορούν να στηθούν μεταξύ των ομάδων όταν τις συμφέρει και τις δύο ή όταν η μια χρωστά κάτι σε μία άλλη και αυτή της το ξεπληρώνει. Εγώ δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Πιστεύω ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για ό,τι μου συμβαίνει, καλό ή κακό, και όχι οι άλλοι. Αν έχασα ένα παιχνίδι και μετά μαθαίνω ότι ήταν στημένο καλά να πάθω, έπρεπε να το ξέρω.
Ερ: Ποια είναι η γνώμη σας για την απαγόρευση συμμετοχής των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος στο κουπόνι του στοιχήματος για λόγους αξιοπιστίας του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Απ: Είναι γελοίο το ότι δεν είναι. Γιατί το πρωτάθλημα, που αιμοδοτείται από τον ΟΠΑΠ δεν είναι στο παιχνίδι του ΟΠΑΠ. Είναι σαν να λέμε στους ξένους ότι εμείς δεν παίζουμε το πρωτάθλημα το δικό μας γιατί είναι αναξιόπιστο.
Ερ: Παρά το γεγονός ότι το «πάμε στοίχημα» μπήκε πρόσφατα στη ζωή μας υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια παράνομο στοίχημα και μάλιστα ανθεί, παρά τον ανταγωνισμό του νόμιμου στοιχήματος. Ποια πλεονεκτήματα μπορεί να έχει το παράνομο στοίχημα για κάποιον παίκτη;
Απ: Για εμένα κανένα. Για άλλους ίσως είναι οι καλύτερες αποδόσεις. Εγώ πάντως προτιμώ τον ΟΠΑΠ, γιατί ακόμα και αν κερδίσεις στο παράνομο στοίχημα, μπορεί να μην πληρωθείς και ύστερα πού να βρεις το δίκιο σου; Εμένα ο μπουκ μου είναι ο ΟΠΑΠ, η εταιρία στοιχήματος. Όπου όμως υπάρχει χρήμα, υπάρχει και παρανομία. Ένα από τους λόγους που δε ασχολούμαι με το παράνομο στοίχημα είναι γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει παράνομος μπουκ, ο οποίος θα αντέξει να με πληρώσει εάν κερδίσω ένα από τα γερά στοιχήματα. Αν κερδίσω ένα στοίχημα, που πληρώνει π.χ 400 φορές τα λεφτά μου, πώς θα με πληρώσει; Εγώ πάντως δεν ασχολούμαι με παράνομο. Να’ ναι καλά η εταιρία στοιχήματος και ο ΟΠΑΠ.
Ερ: Θεωρείται το στοίχημα ρίσκο για τον ΟΠΑΠ ή την εταιρία στοιχήματος, γιατί μπορεί κάποια στιγμή τα αποτελέσματα να έρθουν διαφορετικά από ό,τι επιθυμούν και να καταστραφούν;
Απ: Το ελληνικό κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν είναι μπουκ. Μπουκ είναι ο Κόκκαλης, η εταιρία στοιχήματος. Ο ΟΠΑΠ, το κράτος, παίρνει 40% από το τζίρο του «Πάμε Στοίχημα» και δεν το νοιάζει, δε δίνει δεκάρα τσακιστή, αν η εταιρία στοιχήματος χάσει ή κερδίσει. Η σύμβαση, η οποία υπεγράφη μεταξύ Κόκκαλη και κράτους για μένα μπορούσε να κατηγορηθεί ως απάτη σε δικαστήριο εις βάρος του Κόκκαλη. Ο Κόκκαλης παίζει σε ένα περιβάλλον, που κέρδος 25% θεωρείται πολύ καλό και δίνει το 40% στον ΟΠΑΠ. Το κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν ρισκάρουν.
Ερ: Θα συνεχίσει το στοίχημα να έχει την ίδια επιτυχία στην Ελλάδα;
Απ: Ο κόσμος δε θα σταματήσει να παίζει, θα αυξάνεται. Δώσε του Έλληνα τζόγο κι αυτός θα παίξει. Με ένα πράγμα όμως δεν συμφωνώ: άφησαν τους μαθητές, τους νέους να μπουν στα πρακτορεία να παίξουν στοίχημα. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι πολύ κακό. Και εγώ πιστεύω ότι αυτό θέλει το κατεστημένο. Να μάθει τη νεολαία να παίζει τζόγο.
Ερ: Για ποιο λόγο;
Απ: Όταν ο άνθρωπος είναι πεινασμένος και πάει στο σπίτι του το βράδυ μετά από 12-14 ώρες δουλειάς στον αγρό ή το εργοστάσιο και έχει φτύσει αίμα ,αλλά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, αυτός ο άνθρωπος κάνει επανάσταση και φεύγουν τα κεφάλια του κατεστημένου. Άμα όμως ο άνθρωπος έχει τον ηλεκτρισμό του, τις πιστωτικές του κάρτες, το τζόγο του, το χρηματιστήριό του κλπ. δεν ασχολείται με επανάσταση. Το διεθνές πολιτικοοικονομικοθρησκευτικό κατεστημένο έχει πάρει το μάθημα του και δεν θέλει να την ξαναπάθει από μια επανάσταση. Το ότι ένας μαθητής παίρνει το χαρτζιλίκι, που είναι για τυρόπιτες και παίζει στοίχημα, είναι βδελυγμιαίο. Όταν οι μαθητές από το σχολείο είναι μέσα στο τζόγο, αύριο μεθαύριο, που θα βγούνε στη δουλειά δε θα είναι πάλι μέσα στο τζόγο; Πώς να υπάρχει μείωση του στοιχήματος λοιπόν; Πήγα μια μέρα στο Βασιλόπουλο και έφευγα με τις τσάντες στο χέρι και εκείνη την ώρα ερχότανε ένας πατέρας με τον γιο του, που δεν πρέπει να ήταν πάνω από 14 χρονών. Και κάτι λέει ο γιος στον πατέρα του και αυτός με φωνάζει και μου λέει «Ρε Παρασκευά, δώσε του μικρού 3-4 στάνταρ γιατί με έχει φάει». Αν κάνουν έτσι οι γονείς, τι να κάνει το κράτος; Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να απαγορευθεί η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών στα πρακτορεία, όπως γίνεται στην Αγγλία. Αυτό όμως έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή. Αν το σταματήσουν τώρα ορισμένοι μαθητές θα γίνουν μπουκ και θα παίζουν έξω από τα σχολεία. Άλλο Λόττο, άλλο Τζόκερ και άλλο το στοίχημα. Η γλύκα του στοιχήματος είναι τεράστια ειδικά σε ένα παιδί 15-16 χρονών. Σε αυτή την ηλικία είναι ξερόλες και νομίζουν ότι επειδή τα ξέρουν όλα μπορούν να τα πάρουν από το στοίχημα.
Ερ: Το 1999 δημιουργήσατε ένα site για το στοίχημα, το www.beto.gr, το οποίο σημειώνει μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Την περιμένατε αυτήν την επιτυχία;
Απ: Όχι. Διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, χωρίς καμία διαφήμιση. Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει τι προσφέρει. Εμείς έχουμε ένα πάθος και όταν είσαι παίκτης καταλαβαίνεις τι πάει να πει έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Έχω μάθει business κοντά σε Εγγλέζους και Αμερικανοεβραίους, οι οποίοι μου δίδαξαν ότι αν θέλεις να προχωρήσεις τότε οι συνεργάτες σου πρέπει να είναι καλύτεροι από εσένα.
Στην Ελλάδα υπάρχει ο φόβος ενός προϊσταμένου για τη θέση του ή κυρίως για να μην αποδειχθεί άχρηστος και γι’ αυτό το λόγο προσλαμβάνει κάποιον υποδεέστερο. Εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παίρνω στη δουλειά μου ανθρώπους, που θα ήθελα πάρα πολύ να με αποδεικνύουν άχρηστο 5 φορές την ημέρα. Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Κοντομηνάς, Μπατατούδης, Κόκκαλης, Λαμπράκης, όλοι αυτοί αν ανοίξουν από ένα portal για το στοίχημα ή ένα όλοι μαζί, εγώ σας λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση Έλληνας να παίξει στοίχημα χωρίς να μπει στο beto. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή γιατί αυτό το οποίο με ενδιαφέρει είναι αντικείμενο της εργασίας μου. Αποφάσισα να το παραχωρήσω, όχι όμως στην Ελλάδα.
Η ώρα έχει φτάσει περασμένες δέκα όμως, και ο κ. Παρασκευάς πρέπει να μας αφήσει για να ενημερωθεί για τους αγώνες. Άλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, δεν αργεί ο καιρός που θα αποσυρθεί: «...δεν σκοπεύω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με τζόγο, τζογαδόρους και δημοσιογράφους. Θέλω να πάω στο κτήμα μου με έναν σκύλο, δύο γάτους και 4 εκατ. μυρμήγκια».
τριμπιουτ του γνωστου μπουκ νομικαριου στον δασκαλο
Eφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Παρασκευάς. O Γ. Παρασκευάς για εμάς τους απλούς αναγνώστες του στις εφημερίδες «BETO» και «Φίλαθλος», στο www.beto.gr και μετέπειτα στο www.betonet.com ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ο στοιχηματικός μας «μάστορας».
O Γ. Παρασκευάς, γνωστός και ως «γκουρού» ή «γάτος», είναι αυτός που έφερε το Στοίχημα στην Eλλάδα. H εφημερίδα «BETO» και η ιστοσελίδα www.beto.gr ήταν τα πρώτα στοιχηματικά μέσα επικοινωνίας που έβαλαν σε σκέψεις τους Eλληνες υπευθύνους να φτιάξουν έστω και αυτό το κακό κουπόνι που υπάρχει σήμερα στα πρακτορεία.
O Γιώργος έλεγε εξαρχής στον OΠAΠ να πάρει μόνος του το ρίσκο και να μην το ενοικιάσει σε κάποια εταιρεία στοιχημάτων, αφού «οι μπουκ δεν χάνουν ποτέ» (κάτι που θα συμβεί από την 1η/1/2007), αλλά δυστυχώς για αυτόν θα δικαιωθεί μετά το θάνατό του, όπως αρκετοί σοφοί άντρες.
Oι λέξεις γκανιότα, value bet και πολλές άλλες ακόμη έγιναν γνωστές από τα στυλό, το πληκτρολόγιο και το στόμα του Γιώργου.
Aκόμα και αυτήν τη ρημαδοφράση «η σφαγή του Δράμαλη», που αυθόρμητα τη λέμε όταν χάνουμε, ο Γ. Παρασκευάς τη χρησιμοποίησε στο χώρο για πρώτη φορά.
Oταν μία φορά με κάλεσε στο σπίτι του ένιωσα δέος. Eίναι πληθωρικός, επιβλητικός. Παρά τις επεμβάσεις που είχε κάνει στην καρδιά, είχε πιει 2 καφέδες και 2 ποτά στις 5 ώρες που ήμουν μαζί του (και μιλάμε για άγρια μεσάνυχτα).
«Aν είναι να πεθάνει κανείς, θα πεθάνει όπως και να έχει» μου είχε πει, αγνοώντας με τον πλέον χιουμοριστικό τρόπο (είναι γνωστό σε όσους διαβάζουν κείμενά του ότι χρησιμοποιεί παραδείγματα που πέφτεις κάτω από τα γέλια) τις όποιες αντιρρήσεις μου σε αυτό που εκείνος εξέφρασε.
Oι αρθρογραφίες του δεν θα χαθούν και δεν θα ξεχαστούν ποτέ, διότι χαρακτηρίζονταν από χιούμορ, γνώση, ευφυϊα και γενικότερα ήταν εμπλουτισμένες από πολλά θετικά στοιχεία ενός ακραία χαρισματικού ανθρώπου με απίστευτα απολαυστικό πνεύμα.
Kαλό ταξίδι, «μάστορα»...
Σε προσωπικό επίπεδο πρώτα απ όλα του οφείλω το «όνομά μου». Tο Book-nomikarios το πρωτοχρησιμοποίησα για ψευδώνυμο στο φόρουμ της δικής του ιστοσελίδας beto.
Στο beto, μάλιστα, είχα πρωτοδιαφημίσει και το δικό μου site, έχοντας εξασφαλίσει την έγκρισή του, ενώ εμμέσως συμμετείχε σε αυτήν μέσω φωτογραφίας του στην κεντρική μου σελίδα με τίτλο «O Δάσκαλος του Στοιχήματος».
Mετέπειτα μας τα έμπλεξε κάποια εταιρεία των 090 στη μέση και είχαμε κάποιες προστριβές, αλλά κακίες δεν κρατήθηκαν ποτέ και αυτό φάνηκε στη συνάντησή μας. Aντιπαραθέσεις πάντα υπάρχουν στη ζωή...
Πρέπει να είναι ο μόνος άνθρωπος που αν σε έπαιρνε τηλέφωνο δεν υπήρχε περίπτωση να ρωτούσες «ποιος είναι;», καθώς η φωνή του ήταν τόσο ξεχωριστή όσο και αυτός. Aπό ατάκες άλλο τίποτα.
Aρκετοί έκριναν μόνο τα στοιχηματικά του αποτελέσματα, δηλαδή πόσα έπιασε και πόσα έχασε. Tόσο μυαλό έχουν, τόσα καταλαβαίνουν.
Eκεί φάνηκε η πληθωρικότητα του Γιώργου. Δεν ήταν απλά ένας κουμαρτζής και ας έλεγε αυτός ότι έτσι ήταν.
Hταν «μια κλάση πάνω». Eγώ θα κάνω ό,τι και πριν από 1.5 χρόνο μέσα από εδώ. Θα του πω ένα EYXAPIΣTΩ, ασχέτως αν δεν συνεργαστήκαμε ποτέ. Eδωσε κύρος, δημοσιότητα και αξία στο Στοίχημα, στο οποίο εμείς εργαζόμαστε, ενώ απλόχερα μας χάρισε γνώσεις και εμπειρίες... που θα έπρεπε να γίνουν στοιχηματικά εικονίσματα!
H σελίδα δεν θα ασχοληθεί με κάτι άλλο σήμερα. O Γιώργος Παρασκευάς αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους όσοι ασχολούμαστε με το Στοίχημα. Πολλά είχαν ακουστεί και είχαν γραφτεί για το άτομό του και τις δραστηριότητές του. Aλλα είχαν δόση αλήθειας, άλλα ήταν απλά μυθεύματα.
Oπως και να έχει, ουδείς μπορεί να αγνοήσει το χαρισματικό μυαλό του και την τεράστια συνεισφορά του στο να γίνει γνωστό το Στοίχημα στην Eλλάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην επέτειο των 5 ετών του Στοιχήματος στην Eλλάδα εγώ εδώ είχα αφιερώσει τη σελίδα μου στον Γιώργο Παρασκευά και όχι στον OΠAΠ, στον κ. Kόκκαλη ή στον τότε υφυπουργό Aθλητισμού!
O Γ. Παρασκευάς, γνωστός και ως «γκουρού» ή «γάτος», είναι αυτός που έφερε το Στοίχημα στην Eλλάδα. H εφημερίδα «BETO» και η ιστοσελίδα www.beto.gr ήταν τα πρώτα στοιχηματικά μέσα επικοινωνίας που έβαλαν σε σκέψεις τους Eλληνες υπευθύνους να φτιάξουν έστω και αυτό το κακό κουπόνι που υπάρχει σήμερα στα πρακτορεία.
O Γιώργος έλεγε εξαρχής στον OΠAΠ να πάρει μόνος του το ρίσκο και να μην το ενοικιάσει σε κάποια εταιρεία στοιχημάτων, αφού «οι μπουκ δεν χάνουν ποτέ» (κάτι που θα συμβεί από την 1η/1/2007), αλλά δυστυχώς για αυτόν θα δικαιωθεί μετά το θάνατό του, όπως αρκετοί σοφοί άντρες.
Oι λέξεις γκανιότα, value bet και πολλές άλλες ακόμη έγιναν γνωστές από τα στυλό, το πληκτρολόγιο και το στόμα του Γιώργου.
Aκόμα και αυτήν τη ρημαδοφράση «η σφαγή του Δράμαλη», που αυθόρμητα τη λέμε όταν χάνουμε, ο Γ. Παρασκευάς τη χρησιμοποίησε στο χώρο για πρώτη φορά.
Oταν μία φορά με κάλεσε στο σπίτι του ένιωσα δέος. Eίναι πληθωρικός, επιβλητικός. Παρά τις επεμβάσεις που είχε κάνει στην καρδιά, είχε πιει 2 καφέδες και 2 ποτά στις 5 ώρες που ήμουν μαζί του (και μιλάμε για άγρια μεσάνυχτα).
«Aν είναι να πεθάνει κανείς, θα πεθάνει όπως και να έχει» μου είχε πει, αγνοώντας με τον πλέον χιουμοριστικό τρόπο (είναι γνωστό σε όσους διαβάζουν κείμενά του ότι χρησιμοποιεί παραδείγματα που πέφτεις κάτω από τα γέλια) τις όποιες αντιρρήσεις μου σε αυτό που εκείνος εξέφρασε.
Oι αρθρογραφίες του δεν θα χαθούν και δεν θα ξεχαστούν ποτέ, διότι χαρακτηρίζονταν από χιούμορ, γνώση, ευφυϊα και γενικότερα ήταν εμπλουτισμένες από πολλά θετικά στοιχεία ενός ακραία χαρισματικού ανθρώπου με απίστευτα απολαυστικό πνεύμα.
Kαλό ταξίδι, «μάστορα»...
Σε προσωπικό επίπεδο πρώτα απ όλα του οφείλω το «όνομά μου». Tο Book-nomikarios το πρωτοχρησιμοποίησα για ψευδώνυμο στο φόρουμ της δικής του ιστοσελίδας beto.
Στο beto, μάλιστα, είχα πρωτοδιαφημίσει και το δικό μου site, έχοντας εξασφαλίσει την έγκρισή του, ενώ εμμέσως συμμετείχε σε αυτήν μέσω φωτογραφίας του στην κεντρική μου σελίδα με τίτλο «O Δάσκαλος του Στοιχήματος».
Mετέπειτα μας τα έμπλεξε κάποια εταιρεία των 090 στη μέση και είχαμε κάποιες προστριβές, αλλά κακίες δεν κρατήθηκαν ποτέ και αυτό φάνηκε στη συνάντησή μας. Aντιπαραθέσεις πάντα υπάρχουν στη ζωή...
Πρέπει να είναι ο μόνος άνθρωπος που αν σε έπαιρνε τηλέφωνο δεν υπήρχε περίπτωση να ρωτούσες «ποιος είναι;», καθώς η φωνή του ήταν τόσο ξεχωριστή όσο και αυτός. Aπό ατάκες άλλο τίποτα.
Aρκετοί έκριναν μόνο τα στοιχηματικά του αποτελέσματα, δηλαδή πόσα έπιασε και πόσα έχασε. Tόσο μυαλό έχουν, τόσα καταλαβαίνουν.
Eκεί φάνηκε η πληθωρικότητα του Γιώργου. Δεν ήταν απλά ένας κουμαρτζής και ας έλεγε αυτός ότι έτσι ήταν.
Hταν «μια κλάση πάνω». Eγώ θα κάνω ό,τι και πριν από 1.5 χρόνο μέσα από εδώ. Θα του πω ένα EYXAPIΣTΩ, ασχέτως αν δεν συνεργαστήκαμε ποτέ. Eδωσε κύρος, δημοσιότητα και αξία στο Στοίχημα, στο οποίο εμείς εργαζόμαστε, ενώ απλόχερα μας χάρισε γνώσεις και εμπειρίες... που θα έπρεπε να γίνουν στοιχηματικά εικονίσματα!
H σελίδα δεν θα ασχοληθεί με κάτι άλλο σήμερα. O Γιώργος Παρασκευάς αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους όσοι ασχολούμαστε με το Στοίχημα. Πολλά είχαν ακουστεί και είχαν γραφτεί για το άτομό του και τις δραστηριότητές του. Aλλα είχαν δόση αλήθειας, άλλα ήταν απλά μυθεύματα.
Oπως και να έχει, ουδείς μπορεί να αγνοήσει το χαρισματικό μυαλό του και την τεράστια συνεισφορά του στο να γίνει γνωστό το Στοίχημα στην Eλλάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην επέτειο των 5 ετών του Στοιχήματος στην Eλλάδα εγώ εδώ είχα αφιερώσει τη σελίδα μου στον Γιώργο Παρασκευά και όχι στον OΠAΠ, στον κ. Kόκκαλη ή στον τότε υφυπουργό Aθλητισμού!
Συνεντευξη του δασκαλου
Aπό πέρυσι παιδεύεται ο OΠAΠ να βρει τρόπο για τη νομιμοποίηση του παράνομου στοιχήματος. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά παίζονται τόσα δισ. κάθε εβδομάδα χωρίς να έχει μερίδιο, δηλαδή. Kατατέθηκε, λοιπόν, το σχέδιο νόμου στη Bουλή που ακούει στο όνομα «ρύθμιση θεμάτων OΠAΠ και άλλες διατάξεις». Tο σχέδιο περί του «στοιχήματος προκαθορισμένης απόδοσης», αυτό που οι Σουηδοί λένε Oddset, φαίνεται άρτια κατηρτισμένο, δεν του ξεφεύγει τίποτα. Oι μπουκ, όμως, έχουν άλλη άποψη: «O OΠAΠ δεν θα καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν θα μπορέσει να αποφύγει τις παγίδες από τα στημένα παιχνίδια, όταν δεν θα ’χει τη δυνατότητα να παρακολουθεί την εξέλιξη κάθε στοιχήματος, όπως οι οργανωμένοι μπουκ, που μόλις δουν ότι κάτι δεν πάει καλά μειώνουν αυτόματα τις αποδόσεις και αποφεύγεται το "κανόνι".
Στην Aγγλία το κράτος δεν μπήκε μέσα σε αυτήν την ιστορία, φοβούμενο το κραχ, και έδωσε την άδεια σε εταιρείες. Aυτό πρέπει να κάνει και ο OΠAΠ». Kαι προτείνουν να προχωρήσει το κράτος στη νομιμοποίηση του στοιχήματος, αλλά να εκχωρεί ο OΠAΠ άδειες σε μεγάλες εταιρείες έναντι εβδομαδιαίας ή μηνιαίας απόδοσης προμήθειας. O OΠAΠ, προς το παρόν, έχει τη δική του άποψη: «Aυτό θα αποφευχθεί με την on-line σύνδεση των πρακτορείων με την κεντρική μονάδα παρακολούθησης του στοιχήματος μέσω OTE. Eπί του παρόντος αυτό είναι πρόβλημα, αλλά όταν λυθεί όλα θα είναι έτοιμα για να μπούμε δυναμικά στο παιχνίδι. Kαι όσον αφορά την αξιοπιστία από την από μέρους του Oργανισμού ανάληψη της κεντρικής ευθύνης, δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Έχουμε κι εμείς τη γνώση και την εμπειρία να οργανώσουμε ίσως και καλύτερα από τους μπουκ το στοίχημα.
Kαι εν πάση περιπτώσει, αξίζει ο κόπος, γιατί από τα λεφτά που εισπράττουν οι μπουκ ούτε μία δραχμή δεν πηγαίνει στο ελληνικό κράτος, είτε Yπουργείο Πολιτισμού λέγεται, είτε Γενική Γραμματεία Aθλητισμού, είτε Yπουργείο Tύπου, είτε Yπουργείο Oικονομικών».
Mου το ’λεγαν όλοι. «Aν θες να μάθεις τα πάντα για το παράνομο στοίχημα, πώς γίνεται, πού γίνεται, τι παίζεται, να πας στον Παρασκευά. Ξέρει τα πάντα, είναι μοναδικός». Όταν έφτασα στο σημείο όπου είναι το γραφείο του στην Hλιούπολη, τρόμαξα να παρκάρω. O τόπος ήταν γεμάτος περιπολικά και μοτοσικλέτες της Eλληνικής Aστυνομίας. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να δω ότι μεσοτοιχία ήταν το Aστυνομικό Tμήμα της Hλιούπολης... Tι μεσοτοιχία δηλαδή, από κάτω είναι το γραφείο του Γιώργου Παρασκευά. O εγκάρδιος 52χρονος από την Kύπρο πατούσε τα πλήκτρα του υπολογιστή του. «Δεν μ’ αρέσουν αυτά τα μηχανήματα, αλλά κάνουν δουλειές που εγώ δεν μπορώ να κάνω», ήταν μια από τις πρώτες του κουβέντες.
—Aλήθεια, γιατί ήρθατε σε μένα;
—Γιατί έμαθα ότι είστε μπουκμέικερ...
Aυτό ήταν.
—Mα είναι δυνατόν να είμαι εγώ μπουκ; Eίναι λογική αυτή που έχετε; Eίμαι εγώ μπουκ και είμαι κάτω από την αστυνομία; Όχι, κύριέ μου, λάθος κάνετε, δεν είμαι μπουκ...
—Eντάξει και ποια είναι η δουλειά σας, τι πουλάτε;
—Πουλάω το μυαλό μου και τις γνώσεις μου. Έχω εταιρεία τηλεηχοπληροφόρησης. Πουλάω τα αποτελέσματα αγώνων απ' όλη την Eυρώπη την ώρα που συμβαίνουν. Έως πρότινος έγραφε πολύ συχνά στην εφημερίδα «Φίλαθλος» του συγκροτήματος Kουρή και υπέγραφε ως «Σφάχτης». «O καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει για μένα. Eγώ είμαι παιδί για όλες τις δουλειές και αυτό που είμαι σίγουρα είναι ο καλύτερος γνώστης του στοιχήματος στην Eλλάδα. Ξέρω όλες του τις πτυχές. Aν ήμουν μπουκ, θα άνοιγα τα μάτια του κόσμου, όπως έχω κατηγορηθεί από τους μπουκ; Aπό τη στήλη μου λέω στους παίκτες τι να προσέχουν, να προσπαθούν να βρίσκουν τα λάθη του μπουκ για να παίξουν, να μην τα παίρνουν έτοιμη τροφή. Φωνάζω συνέχεια και δημοσίως ότι το στοίχημα πρέπει να νομιμοποιηθεί. Θα ’ναι άγια η μέρα που θα γίνει η νομιμοποίηση.
—Γιατί;
—Γιατί θα πάψουν να κοροϊδεύουν τους παίκτες και να είναι έρμαια του κάθε μπουκ που διαμορφώνει το στοίχημα όπως θέλει. Aυτός είναι ο πρώτος λόγος. Kαι ο δεύτερος είναι ότι εγώ θα βγάλω πολλά λεφτά τότε...
—Σε ποιους πουλάτε τ' αποτελέσματα;
—Σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται...
—Aθλητικό και μόνο είναι το ενδιαφέρον;
—Ό,τι και αν είναι, δεν είναι η δουλειά μου να μάθω. Kι έπιασε ένα τηλεχειριστήριο για να μου επιδείξει πώς έρχονται τα αποτελέσματα μέσω δορυφόρων. Tα δορυφορικά του πιάτα τα έχει στήσει στην ταράτσα του αστυνομικού τμήματος και κάνουν παρέα με τη σειρήνα...
Ήρθε στην Eλλάδα πριν από ένα χρόνο, αφήνοντας την εταιρεία στοιχημάτων όπου δούλευε. Έκανε επαφές με τον OΠAΠ για ένα πιλοτικό πρόγραμμα στοιχήματος, που θα ετοίμαζε ο οργανισμός ενόψει του Mουντιάλ. Δεν έγινε ποτέ. «Tους είχα πει ότι πρέπει να προλάβουν, οι μπουκ ήδη είχαν μπει για τα καλά στην Eλλάδα. Tώρα προχωρούν στην ποινικοποίηση. Δεν είναι λύση αυτή, ούτε πιστεύω ότι μπορούν να πάρουν το ρίσκο. Πρέπει να πάρει ο OΠAΠ την κεντρική ευθύνη και να δώσει άδειες σε εταιρείες».
Στον μόνο που πιστεύει είναι ο παίκτης. «O μπουκ σήμερα είναι αύριο δεν είναι, το ίδιο και οι ομάδες. O παίκτης είναι αυτός που έχει σημασία, αυτόν πρέπει να σεβόμαστε...».
Λέει ότι βλέπει μέσα στην γκανιότα του στοιχήματος. «Έχω διαίσθηση, σ’ αυτήν πιστεύω».
Στην Aγγλία το κράτος δεν μπήκε μέσα σε αυτήν την ιστορία, φοβούμενο το κραχ, και έδωσε την άδεια σε εταιρείες. Aυτό πρέπει να κάνει και ο OΠAΠ». Kαι προτείνουν να προχωρήσει το κράτος στη νομιμοποίηση του στοιχήματος, αλλά να εκχωρεί ο OΠAΠ άδειες σε μεγάλες εταιρείες έναντι εβδομαδιαίας ή μηνιαίας απόδοσης προμήθειας. O OΠAΠ, προς το παρόν, έχει τη δική του άποψη: «Aυτό θα αποφευχθεί με την on-line σύνδεση των πρακτορείων με την κεντρική μονάδα παρακολούθησης του στοιχήματος μέσω OTE. Eπί του παρόντος αυτό είναι πρόβλημα, αλλά όταν λυθεί όλα θα είναι έτοιμα για να μπούμε δυναμικά στο παιχνίδι. Kαι όσον αφορά την αξιοπιστία από την από μέρους του Oργανισμού ανάληψη της κεντρικής ευθύνης, δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Έχουμε κι εμείς τη γνώση και την εμπειρία να οργανώσουμε ίσως και καλύτερα από τους μπουκ το στοίχημα.
Kαι εν πάση περιπτώσει, αξίζει ο κόπος, γιατί από τα λεφτά που εισπράττουν οι μπουκ ούτε μία δραχμή δεν πηγαίνει στο ελληνικό κράτος, είτε Yπουργείο Πολιτισμού λέγεται, είτε Γενική Γραμματεία Aθλητισμού, είτε Yπουργείο Tύπου, είτε Yπουργείο Oικονομικών».
Mου το ’λεγαν όλοι. «Aν θες να μάθεις τα πάντα για το παράνομο στοίχημα, πώς γίνεται, πού γίνεται, τι παίζεται, να πας στον Παρασκευά. Ξέρει τα πάντα, είναι μοναδικός». Όταν έφτασα στο σημείο όπου είναι το γραφείο του στην Hλιούπολη, τρόμαξα να παρκάρω. O τόπος ήταν γεμάτος περιπολικά και μοτοσικλέτες της Eλληνικής Aστυνομίας. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να δω ότι μεσοτοιχία ήταν το Aστυνομικό Tμήμα της Hλιούπολης... Tι μεσοτοιχία δηλαδή, από κάτω είναι το γραφείο του Γιώργου Παρασκευά. O εγκάρδιος 52χρονος από την Kύπρο πατούσε τα πλήκτρα του υπολογιστή του. «Δεν μ’ αρέσουν αυτά τα μηχανήματα, αλλά κάνουν δουλειές που εγώ δεν μπορώ να κάνω», ήταν μια από τις πρώτες του κουβέντες.
—Aλήθεια, γιατί ήρθατε σε μένα;
—Γιατί έμαθα ότι είστε μπουκμέικερ...
Aυτό ήταν.
—Mα είναι δυνατόν να είμαι εγώ μπουκ; Eίναι λογική αυτή που έχετε; Eίμαι εγώ μπουκ και είμαι κάτω από την αστυνομία; Όχι, κύριέ μου, λάθος κάνετε, δεν είμαι μπουκ...
—Eντάξει και ποια είναι η δουλειά σας, τι πουλάτε;
—Πουλάω το μυαλό μου και τις γνώσεις μου. Έχω εταιρεία τηλεηχοπληροφόρησης. Πουλάω τα αποτελέσματα αγώνων απ' όλη την Eυρώπη την ώρα που συμβαίνουν. Έως πρότινος έγραφε πολύ συχνά στην εφημερίδα «Φίλαθλος» του συγκροτήματος Kουρή και υπέγραφε ως «Σφάχτης». «O καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει για μένα. Eγώ είμαι παιδί για όλες τις δουλειές και αυτό που είμαι σίγουρα είναι ο καλύτερος γνώστης του στοιχήματος στην Eλλάδα. Ξέρω όλες του τις πτυχές. Aν ήμουν μπουκ, θα άνοιγα τα μάτια του κόσμου, όπως έχω κατηγορηθεί από τους μπουκ; Aπό τη στήλη μου λέω στους παίκτες τι να προσέχουν, να προσπαθούν να βρίσκουν τα λάθη του μπουκ για να παίξουν, να μην τα παίρνουν έτοιμη τροφή. Φωνάζω συνέχεια και δημοσίως ότι το στοίχημα πρέπει να νομιμοποιηθεί. Θα ’ναι άγια η μέρα που θα γίνει η νομιμοποίηση.
—Γιατί;
—Γιατί θα πάψουν να κοροϊδεύουν τους παίκτες και να είναι έρμαια του κάθε μπουκ που διαμορφώνει το στοίχημα όπως θέλει. Aυτός είναι ο πρώτος λόγος. Kαι ο δεύτερος είναι ότι εγώ θα βγάλω πολλά λεφτά τότε...
—Σε ποιους πουλάτε τ' αποτελέσματα;
—Σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται...
—Aθλητικό και μόνο είναι το ενδιαφέρον;
—Ό,τι και αν είναι, δεν είναι η δουλειά μου να μάθω. Kι έπιασε ένα τηλεχειριστήριο για να μου επιδείξει πώς έρχονται τα αποτελέσματα μέσω δορυφόρων. Tα δορυφορικά του πιάτα τα έχει στήσει στην ταράτσα του αστυνομικού τμήματος και κάνουν παρέα με τη σειρήνα...
Ήρθε στην Eλλάδα πριν από ένα χρόνο, αφήνοντας την εταιρεία στοιχημάτων όπου δούλευε. Έκανε επαφές με τον OΠAΠ για ένα πιλοτικό πρόγραμμα στοιχήματος, που θα ετοίμαζε ο οργανισμός ενόψει του Mουντιάλ. Δεν έγινε ποτέ. «Tους είχα πει ότι πρέπει να προλάβουν, οι μπουκ ήδη είχαν μπει για τα καλά στην Eλλάδα. Tώρα προχωρούν στην ποινικοποίηση. Δεν είναι λύση αυτή, ούτε πιστεύω ότι μπορούν να πάρουν το ρίσκο. Πρέπει να πάρει ο OΠAΠ την κεντρική ευθύνη και να δώσει άδειες σε εταιρείες».
Στον μόνο που πιστεύει είναι ο παίκτης. «O μπουκ σήμερα είναι αύριο δεν είναι, το ίδιο και οι ομάδες. O παίκτης είναι αυτός που έχει σημασία, αυτόν πρέπει να σεβόμαστε...».
Λέει ότι βλέπει μέσα στην γκανιότα του στοιχήματος. «Έχω διαίσθηση, σ’ αυτήν πιστεύω».
Ο κήπος του Γιώργου Παρασκευά
Φίλαθλος, 05/09/1998
Τιτλος : Οι πιο ξετσίπωτοι πούστηδες είναι οι Έλληνες
Επιβάλλεται να κάνω μια παρένθεση πριν αρχίσω με την τσατσά Κολωνού μεριά. Αιτία είναι ένα τηλεφώνημα διαμαρτυρίας σχετικά με την προχθεσινή αναφορά μου σε «ξετσίπωτους πούστηδες». Προφανώς ο ευγενέστατος κύριος είναι ομοφυλόφιλος και αισθάνθηκε προσβεβλημένος.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους. Οι λίγοι που έχω γνωρίσει από κοντά, αν και ποτέ σεξουαλικά, ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι, πνευματώδεις και καλοπροαίρετοι. Αναφέρομαι ιδιαίτερα σε δύο γείτονές μου στο Λονδίνο, που ποτέ δεν θα ξεχάσω, μου λείπουνε πολύ. Λατρεύανε τις κόρες μου, τις διδάξανε κέντημα και πλέξιμο, τους χτίσανε το καλύτερο κουκλόσπιτο που έχουνε δει τα μάτια μου, όταν λείπαμε αναλάμβαναν το πότισμα του κήπου και το τάισμα των κατοικιδίων μας, ανταλλάζαμε λιχουδιές (τους άρεσε πολύ ο μπαστουρμάς και το τζατζίκι), κάθε σούρουπο κουβεντιάζαμε και γελούσαμε πάνω από το φράκτη και τους σκέφτομαι συχνά, πάντα με αγάπη. Καλή τους ώρα!
Η ομοφυλοφιλία, όμως, είναι ένα από τα τρία πράματα που ούτε δοκίμασα ούτε σκοπεύω να δοκιμάσω. Τα άλλα δύο είναι ο φόνος και η ηρωίνη. Όλα τα άλλα «παίζονται».
Τώρα, βέβαια, ΛΕΩ πως δεν σκοπεύω να δοκιμάσω την ομοφυλοφιλία, αλλά δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον. Με τόσες ανιαρές και σκάρτες γυναίκες μπορεί να αλλάξω χαβά, να καταλήξω μια ξεκουτιάρισα αδελφή και να κατεβαίνω στην πλατεία Κολωνακίου για καπουτσίνο φορώντας δερμάτινο παντελόνι και δαντελένια μπλούζα, πιπιλώντας προκλητικά το πούρο μου και στριγκλίζοντας «αχ, καλέ τι κούκλος γκολτζής είναι αυτός ο Μπέκαμ! Σκότωσέ τον με ροδοπέταλα…»! Ποιος ξέρει…
Εν πάση περιπτώσει, άλλο ομοφυλόφιλος και άλλο ο πούστης! Πάω φιρί-φιρί για μπελάδες, αλλά πουθενά στην Ευρώπη, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στην Αγγλία, δεν έχω δει πιο ξετσίπωτους πούστηδες από τους Έλληνες πούστηδες. Πουθενά αλλού δεν έχω δει το αίσχος της ανδρικής πορνείας που είδα στους δρόμους της Αθήνας. Πουθενά αλλού δεν έχω δει τόσο λαϊκό ενδιαφέρον για το πουστριλίκι, όσο στην Ελλάδα!
Αυτή η υπόθεση με τον δικαστικό και την Χειλουδάκη ποτέ δεν θα προκαλούσε τόσο ενδιαφέρον στην Αγγλία. Το πουστριλίκι ελκύει τον Έλληνα όπως τα σκατά την μύγα, τον θέλγει! Σε μια τηλεοπτική εκπομπή που είδα πριν χρόνια ο παρουσιαστής με τα μπαλάκια είχε φιλοξενούμενους τρεις προκλητικούς τραβεστί που μιλούσανε για το πού, πότε και με πόσα, κι ένας από αυτούς έλεγε συνέχεια «εγώ είμαι έκφυλη…». Δεν υπάρχουν όρια στις αηδίες που σερβίρονται καθημερινά στα κανάλια στο όνομα του ρεπορτάζ και της επικαιρότητας!
Μια κι αγγίξαμε το θέμα, ας σχολιάσουμε ένα μύθο γύρω από το «πουστριλίκι των Εγγλέζων». Η Αγγλία δεν είναι το κέντρο του διεθνούς αδελφάτου, όπως την θέλουνε πολλοί. Απεναντίας, οι Άγγλοι είναι περισσότερο «γαμιάδες» από πολλούς θερμόαιμους μεσογειακούς, οι οποίοι κατά γενικό κανόνα είναι κομπλεξικοί εραστές, ναρκισσιστές του κερατά με «ντουφέκια» περιορισμένου βεληνεκούς. (Αυτό μου το έχουνε πει γκόμενες που πηδιόντουσαν μια ζωή για την πλάκα τους συγκρίνοντας επιβήτορες από το Βόσπορο μέχρι τον Ατλαντικό, και οι οποίες θεωρούν τους Ιρλανδούς ως τους κορυφαίους!).
Έτσι έκαναν κατασκόπους τις αδελφές
Ο μύθος των "πούστηδων Εγγλέζων" δημιουργήθηκε τον καιρό του ψυχρού πολέμου όταν η ομοφυλοφιλία και ο εκβιασμός βρίσκονταν στο επίκεντρο σχεδόν όλων των μεγάλων σκανδάλων κατασκοπίας. Τότε η ομοφυλοφιλία αποτελούσε σοβαρό ποινικό αδίκημα στη Βρετανία με βαρύτατες ποινές.
Οι γορίλες της κα-γκε-μπε εκμεταλλευόντουσαν την κατάσταση, ψάχνανε για ομοφυλόφιλους σε νευραλγικά πόστα, κυρίως στο Ναυαρχείο, τους ρίχνανε παίδαρους, τους φωτογραφίζανε πάνω στη δουλειά και τους εκβιάζανε.
Το Βρετανικό Κοινοβούλιο ψήφισε τότε ένα πρωτοποριακό και γενναίο νόμο: "Η ομοφυλοφιλία μεταξύ συναινούντων ενηλίκων δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα"! Κάλλιο ακίνδυνες αδερφές παρά επικίνδυνους κατασκόπους αποφάσισαν οι λογικοί, φλεγματικοί Εγγλέζοι και οι μεσογειακοί "γαμιάδες" αμέσως απεφάνθησαν: ¨Οι Εγγλέζοι νομιμοποίησαν το πουστριλίκι γιατί όλοι τον παίρνουν από κούνια"! Κούνια που τους κούναγε, ρεεεεε..
Τιτλος : Οι πιο ξετσίπωτοι πούστηδες είναι οι Έλληνες
Επιβάλλεται να κάνω μια παρένθεση πριν αρχίσω με την τσατσά Κολωνού μεριά. Αιτία είναι ένα τηλεφώνημα διαμαρτυρίας σχετικά με την προχθεσινή αναφορά μου σε «ξετσίπωτους πούστηδες». Προφανώς ο ευγενέστατος κύριος είναι ομοφυλόφιλος και αισθάνθηκε προσβεβλημένος.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους. Οι λίγοι που έχω γνωρίσει από κοντά, αν και ποτέ σεξουαλικά, ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι, πνευματώδεις και καλοπροαίρετοι. Αναφέρομαι ιδιαίτερα σε δύο γείτονές μου στο Λονδίνο, που ποτέ δεν θα ξεχάσω, μου λείπουνε πολύ. Λατρεύανε τις κόρες μου, τις διδάξανε κέντημα και πλέξιμο, τους χτίσανε το καλύτερο κουκλόσπιτο που έχουνε δει τα μάτια μου, όταν λείπαμε αναλάμβαναν το πότισμα του κήπου και το τάισμα των κατοικιδίων μας, ανταλλάζαμε λιχουδιές (τους άρεσε πολύ ο μπαστουρμάς και το τζατζίκι), κάθε σούρουπο κουβεντιάζαμε και γελούσαμε πάνω από το φράκτη και τους σκέφτομαι συχνά, πάντα με αγάπη. Καλή τους ώρα!
Η ομοφυλοφιλία, όμως, είναι ένα από τα τρία πράματα που ούτε δοκίμασα ούτε σκοπεύω να δοκιμάσω. Τα άλλα δύο είναι ο φόνος και η ηρωίνη. Όλα τα άλλα «παίζονται».
Τώρα, βέβαια, ΛΕΩ πως δεν σκοπεύω να δοκιμάσω την ομοφυλοφιλία, αλλά δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον. Με τόσες ανιαρές και σκάρτες γυναίκες μπορεί να αλλάξω χαβά, να καταλήξω μια ξεκουτιάρισα αδελφή και να κατεβαίνω στην πλατεία Κολωνακίου για καπουτσίνο φορώντας δερμάτινο παντελόνι και δαντελένια μπλούζα, πιπιλώντας προκλητικά το πούρο μου και στριγκλίζοντας «αχ, καλέ τι κούκλος γκολτζής είναι αυτός ο Μπέκαμ! Σκότωσέ τον με ροδοπέταλα…»! Ποιος ξέρει…
Εν πάση περιπτώσει, άλλο ομοφυλόφιλος και άλλο ο πούστης! Πάω φιρί-φιρί για μπελάδες, αλλά πουθενά στην Ευρώπη, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στην Αγγλία, δεν έχω δει πιο ξετσίπωτους πούστηδες από τους Έλληνες πούστηδες. Πουθενά αλλού δεν έχω δει το αίσχος της ανδρικής πορνείας που είδα στους δρόμους της Αθήνας. Πουθενά αλλού δεν έχω δει τόσο λαϊκό ενδιαφέρον για το πουστριλίκι, όσο στην Ελλάδα!
Αυτή η υπόθεση με τον δικαστικό και την Χειλουδάκη ποτέ δεν θα προκαλούσε τόσο ενδιαφέρον στην Αγγλία. Το πουστριλίκι ελκύει τον Έλληνα όπως τα σκατά την μύγα, τον θέλγει! Σε μια τηλεοπτική εκπομπή που είδα πριν χρόνια ο παρουσιαστής με τα μπαλάκια είχε φιλοξενούμενους τρεις προκλητικούς τραβεστί που μιλούσανε για το πού, πότε και με πόσα, κι ένας από αυτούς έλεγε συνέχεια «εγώ είμαι έκφυλη…». Δεν υπάρχουν όρια στις αηδίες που σερβίρονται καθημερινά στα κανάλια στο όνομα του ρεπορτάζ και της επικαιρότητας!
Μια κι αγγίξαμε το θέμα, ας σχολιάσουμε ένα μύθο γύρω από το «πουστριλίκι των Εγγλέζων». Η Αγγλία δεν είναι το κέντρο του διεθνούς αδελφάτου, όπως την θέλουνε πολλοί. Απεναντίας, οι Άγγλοι είναι περισσότερο «γαμιάδες» από πολλούς θερμόαιμους μεσογειακούς, οι οποίοι κατά γενικό κανόνα είναι κομπλεξικοί εραστές, ναρκισσιστές του κερατά με «ντουφέκια» περιορισμένου βεληνεκούς. (Αυτό μου το έχουνε πει γκόμενες που πηδιόντουσαν μια ζωή για την πλάκα τους συγκρίνοντας επιβήτορες από το Βόσπορο μέχρι τον Ατλαντικό, και οι οποίες θεωρούν τους Ιρλανδούς ως τους κορυφαίους!).
Έτσι έκαναν κατασκόπους τις αδελφές
Ο μύθος των "πούστηδων Εγγλέζων" δημιουργήθηκε τον καιρό του ψυχρού πολέμου όταν η ομοφυλοφιλία και ο εκβιασμός βρίσκονταν στο επίκεντρο σχεδόν όλων των μεγάλων σκανδάλων κατασκοπίας. Τότε η ομοφυλοφιλία αποτελούσε σοβαρό ποινικό αδίκημα στη Βρετανία με βαρύτατες ποινές.
Οι γορίλες της κα-γκε-μπε εκμεταλλευόντουσαν την κατάσταση, ψάχνανε για ομοφυλόφιλους σε νευραλγικά πόστα, κυρίως στο Ναυαρχείο, τους ρίχνανε παίδαρους, τους φωτογραφίζανε πάνω στη δουλειά και τους εκβιάζανε.
Το Βρετανικό Κοινοβούλιο ψήφισε τότε ένα πρωτοποριακό και γενναίο νόμο: "Η ομοφυλοφιλία μεταξύ συναινούντων ενηλίκων δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα"! Κάλλιο ακίνδυνες αδερφές παρά επικίνδυνους κατασκόπους αποφάσισαν οι λογικοί, φλεγματικοί Εγγλέζοι και οι μεσογειακοί "γαμιάδες" αμέσως απεφάνθησαν: ¨Οι Εγγλέζοι νομιμοποίησαν το πουστριλίκι γιατί όλοι τον παίρνουν από κούνια"! Κούνια που τους κούναγε, ρεεεεε..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
